الموت ” سرزمین استوار با قلعه ها “

الموت ” سرزمین استوار با قلعه ها “

اَلَموت نام منطقه‌ای در شمال شرقی شهرستان قزوین در استان قزوین است که خود متشکل از دو بخش الموت غربی و الموت شرقی می‌باشد. در میان رشته کوه البرز در جنوب مازندران و گیلان، باختر طالقان و خاور رودبار قرار دارد. عمده شهرت این منطقه به علت وجود دو قلعه الموت و لمبسر در آن است. قلعه های الموت بخشی از هویت تاریخی این منطقه هستند.

الموت از نقطه نظر تقسیمات جغرافیایی : منطقه بزرگ الموت در تقسیمات جغرافیایی کشور ایران به دو منطقه الموت شرقی و الموت غربی تقسیم شده‌است که عبارتند از:

  • بخش رودبار الموت شرقی به مرکزیت معلم کلایه
  • بخش رودبار الموت غربی به مرکزیت رازمیان

رودبار الموت شرقی در شمال شرقی استان قزوین، در سمت جنوبی تنکابن از استان مازندران، غرب طالقان از استان البرز و شرق «الموت غربی» جای دارد. رودبار الموت غربی نیز از شمال به مرز استان‌های مازندران و گیلان، از غرب به رودبار، از شرق به «الموت شرقی» و از جنوب به شهرستان قزوین محدود می‌شود.

روستای مهم رازمیان. مرکز الموت غربی
نمایی از روستایی رازمیان در الموت غربی

در دره ای طولانی که از شمال قزوین شروع میشود و تا کناره های دریای خزر امتداد می باید روستا های پراکنده ای وجود دارد که الموت نامیده میشود.

دسترسی :  منطقه الموت یکی از مناطق طبیعی استان قزوین است که برای رفتن به آن باید نرسیده به قزوین مسیر دیگری را انتخاب کرد و از راهی که تا قلعه حسن صباح دو  ساعت و نیم فاصله دارد را انتخاب کرد.

جاذبه ها

  • قلعه الموت
  • قلعه نویزر شاه
  • قلعه لمبسر
  • دریاچه اوان
  • قلعه شیرکوه

قلل الموت

قلعه الموت : این قلعه در تاریخ این سر زمین نقش مهمی ایفا می کرده است و سالها از قلعه های مهم اسماعیلیان و مرکز فرمانروایی آنان بوده است. این قلعه در شمال روستای گازرخان قرار دارد. ابتدا در قرن سوم هجری بنا نهاده شد و سپس در قرن پنجم به تصرف حسن صباح در آمد. چاله های بزرگ سنگی و پرتگاه های ترسناک گرداگرد قلعه، آبراهه ها و سیستم پیچیده آبرسانی و انبارهای متعدد ذخیره آب و غذا، جنگجویان داخل قلعه را در برابر هجوم هر بیگانه ای تا ماهها حفظ می کند. 

قلعه الموت در ارتفاعات روستای گازرخان
قلعه الموت در ارتفاعات روستای گازرخان

قلعه نویزر شاه : این قلعه ی قدیمی، در شمال آبادی گرمارود بنا شده است. از این قلعه هنوز قسمت هایی از بناها نظیر دیوارها هنوز پابرجاست.

قلعه لمبسر : لمبسر در سه کیلومتری شمال شرقی شهر رازمیان قرار دارد. این قلعه بزرگترین دژ در منطقه ی الموت بوده و تاریخ ساخت آن به پیش از اسلام باز می گردد. بزرگ امید در قرن پنجم این قلعه را به تصرف خود درآورده است و سپس اقدام به توسعه ی آن کرده است. برج های دیدبانی و سیستم آبرسانی این قلعه بسیار دیدنی اند.

قلعه شیرکوه : در محل تلاقی رود الموت و طالقان رود ساخته شده و در نزدیکی روستای باغدشت قرار دارد. مخازن بزرگ ذخیره آب و غذا، تنور بزرگ و قلعه ایذایی در کنار قلعه اصلی از ویژگی های قلعه شیر کوه است. رسیدن به این قلعه بسیار دشوار می باشد و مکان آن در واقع گلوگاهی برای درگیری با متخاصمان نسبت به این سرزمین به شمار می رود.

دریاچه اوان

این دریاچه واقعا زیبا و دیدنی در جوار روستاهای اوان و وربن قرار دارد. این دریاچه با تصویب سازمان میراث فرهنگی در فهرست میراث طبیعی ایران قرار گرفته است.

اوان در میان تپه های منطقه کوهستانی الموت
اوان در میان تپه های منطقه کوهستانی الموت

دریاچه زیبای اُوان در نیمه شمالی الموت، در دامنه کوه خشچال، در فاصله ۷۵ کیلومتری قزوین و در میان چهار روستای اوان، وربن، زواردشت و زر آباد شهر قزوین قرار دارد. از آب چشمه‌های زیرزمینی، در بستر دریاچه تغذیه می‌شود و بخش ناچیزی از آب آن هنگام بارندگی تأمین می‌شود. عمیق‌ترین بخش آن که توسط یک تیم غواصی اندازه‌گیری شده‌است ۶٫۸ متر با دمای آب ۲۳ درجه سانتیگراد می باشد. در تابستان این دریاچه محل ماهی گیری و آب تنی است. در پاییز محل سکونت پرندگان مهاجری نظیر قو و مرغابی است . این دریاچه چند صد سال پیش براثر لغزش زمین به وجود آمده است.

گیاهان موجود در منطقه : بید، چنار، سیب، گیلاس، گون، کنگر و نی بن که آخری محل مناسبی براب زیست اردک ماهی ها در این دریاچه فراهم آورده است.

گونه های آبزیان : ماهی هایی که در این دریاچه زیست می کنند شامل کپور، اردک ماهی و قزل آلا است.

کوهستان های الموت، مقصد کوهنوردان

شاخص ترین کوه های الموت عبارتند از :

  • کوهستان شاه البرز
  • کوهستان سیالان
  • کوهستان خشچال

توضیحی در مورد ارتفاعات الموت:

عمده ترین ارتفاعات حاشیه ی الموت که در بالا ذکر شد هر ساله از مقاصد مهم کوهنوردان سراسر کشور است به خصوص در فصول معتدل و گرم سال . قلل این ارتفاعات حدود ۴۰۰۰ متر و حتی بیشتر ارتفاع دارند و دامنه هایشان به علت موقعیت خاص منطقه البرز غربی و شرایط اقلیمی سرد و مرطوب در فصول پاییز و زمستان که متاثر از این موقعیت ویژه کوهستان های منطقه است میزبان حجم زیادی برف بوده که بعضا این ارتفاعات مهیای به وجود آمدن یخچال ها و برف چال های متعدد در تمام طول سال هستند.

شاه البرز : این سلسله کوه که بیشتر در میان بومیان طالقان و الموت و همچنین کوهنوردان، مشخصه ی اصلی آن مرز بودن بین این دو خطه و استان های البرز و قزوین است دارای حدود ۵ نقطه و بلندای اصلی بوده و از سمت جنوب غربی به ارتفاعات کوتاه تری متصل می شود . قله اصلی که در منتهی الیه شرقی این کوهستان واقع شده بلندای ۴۱۷۰ متری دارد .

مسیر صعود اصلی از جبهه ی جنوبی به این قله مسیری طولانی و بکر است که مبدا آن روستای حسن جون طالقان می باشد و از سمت شمال نیز دسترسی به این قله از روستای دینه رود که در میان دره ها و یال های شاه البرز قرار گرفته، امکان پذیر می باشد.

سیالان : این کوه نیز مرز طبیعی استان های مازندران و قزوین بوده و در شمال آن دره دو هزار قرار گرفته و قسمت جنوبی آن محدود به رودبار الموت شرقی می شود. ارتفاع آن نیز حدود ۴۱۹۰ متر توسط دستگاه های gps تعیین شده است .

مسیرهای صعود : این قله را باید گفت عمدتا از ۳ مسیر در سمت های شمالی ، جنوبی و خط الراسی صعود می کنند.

توضیح:

  • مسیر شمالی که از روستای اسل محله در ارتفاع حدود ۱۳۰۰ متری آغاز می‌شود. ادامه پیمایش با گذر از دشت‌دریاسر در ارتفاع ۱۷۰۰ متری و جان‌پناه یادبود در ارتفاع ۱۹۰۰ متری می باشد. با عبور از گوسفند سرای ونی به گردنه بین قله‌های سیالان و کندیگان می‌رسد. با ادامه مسیر به سمت غرب به قله سیالان منتهی می‌شود. این مسیر به نسبت دیگر مسیرها طولانی‌تر می‌باشد.
  • مسیر جنوبی از روستای هنیز در ارتفاع ۲۲۰۰ متری آغاز می‌شود. با پیمایش به سوی شمال و گذر از چشمه تونل برفی به جان‌پناه سیالان در ارتفاع ۳۲۵۰ متری می‌رسد. پس از آن با صعود به گردنه و حرکت به سمت شرق می‌توان به قله سیالان رسید.
  • مسیر خط‌الراسی که با صعود به قله خشچال و سپس قله کندیکان ادامه می یابد. با پیمایش خط الراس به قله سیالان منتهی می‌شود.

خشچال : با ارتفاعی در حدود ۳۸۵۰ متر در خط الراس اصلی البرز جا گرفته است. به خشکه چال هم معروف است.خط‌الرأس این کوه در جهت شمال غربی ـ جنوب شرقی است. دارای طبیعتی بکر که غنی از پوشش های گیاهی و جانوری می باشد. مشاهده ی خرس نیز در صعودهای متعددی توسط کوهنوردان در نواحی آن گزارش شده است.

منطقه کوهستانی حشچال – الموت شرقی

مسیرهای صعود : راه صعود به این قله از مسیرهای زیر است:

  • جبهه غربی: از طریق قزوین و معلم کلایه و شمس کلایه و وربن( الموت)
  • جبهه شمالی: از طریق تنکابن (شهسوار)، شیررود، دره رودخانه چالک‌رود و سرچشمه رودخانه چالک‌رود
  • از طریق گردنه سیالان و گردنه گرم‌کوه نیز می‌توان به این قله صعود کرد.

آئین های سنتی الموت

جشن فندق چین : استان قزوین پس از گیلان بیشترین میزان فندق را تولید می کند. جشن فندق چین یکی از مراسم به یاد ماندنی و زیبای این تاحیه از کشور است که در واپسین هفته مرداد در باغستان های سرسبز بخش رودبار شهرستان برگزار می گردد.در کنار برگزاری این جشن همچنین صعود سراسری باشکوهی به قلعه تاریخی لمبسر انجام می شود. در حاشیه این جشن، فروش صنایع دستی این منطقه در بازارچه های ویژه رونق فراوانی دارد.

تیرماه سیزه : در واقع همان جشن تیرگان ایران باستان است که در سیزدهمین روز تیر با دعوت کردن از کسی که او را خوش یمن می دانند برگزار می شود. آب پاشی و شال اندازی از جمله مراسم این جشن است. شایان ذکر است این جشن در برخی مناطق دیگر نیز از جمله گیلان که در آنجا این مراسم همراه با موسیقی برگزار می شود، هر ساله در جریان بوده است.

اقامتگاه های بومگردی و خانه های محلی متنوعی در منطقه الموت قرار دارند که می توانید نسبت برای اقامت خود رزرو و اجاره کنید.

شگفتی های زندگی در روستای ماخونیک

شگفتی های زندگی در روستای ماخونیک

مناطق کمتر شناخته شده فرصتی برای خلق افسانه های غیر واقع است که روستای ماخونیک هم از این افسانه ها بدور نبوده است. ماخونیک در ۸۰ کیلومتری سربیشه استان خراسان جنوبی و در نزدیکی مرز ایران و افغانستان قرار دارد. خانه های روستاییان شکل هندسی خاصی ندارد و آداب و رسوم ساکنان آن همگی از گذشته های دور جریان داشته و بیشتر آنها دست نخورده باقی مانده است. وجود سنگ نگاره در نزدیکی قنات ماخونیک با نقش چوپان و شاخ حیوان نشان از قدمت تاریخی این منطقه دارد.

در ماخونیک لی لی پوت ها زندگی نمی کنند!

مردم ماخونیک مردمی سخت کوش هستند که در محیطی خشک و بدور از بهره مندی های طبیعی روزگار می گذرانده اند. برخی منابع گردشگری از ماخونیک به عنوان سرزمین لی لی پوت ها نام می برند چرا که برخی از مردمان ساکن در این منطه قد کوتاه بوده اند. اما در دهه های اخیر به علت تغییر وضعیت تغذیه اهالی و ازدواج با اقوام دیگر نسل جدید متناسب تر شده اند. به طوری که به زحمت میتوان فردی با قد کمتر از ۱۵۰ سانتی متر در روستا یافت.

به علت فقر منطقه و عدم باروری طبیعت و کمبود محصولات کشاورزی، مردم ماخونیک چای نمی نوشیدند، برنج و گوشت مصرف نمی کردند و اهل دخانیات هم نبوده اند. اینها به این دلیل نبوده که این کارهای را گناه بدانند. حتی آنتن دهی به شبکه تلویزیون هم وجود نداشته است که بخواهند آنرا جادو بنامند!

خانه های کم ارتفاع

خانه های قدیمی و کم ارتفاع این روستا که به زحمت می توان وارد آنها شد از جاذبه های معماری و فرهنگ روستا هستند که دلیل اصلی آن کمبود مصالح و راحتی گرم کردن فضای خانه بوده است نه کوتاه قدی مردمان. چرا که تنها یکی از اقوام این روستا دارای قد کوتاه بوده اند و امروزه دیگر قد کوتاه مشاهده نمی شود.

خانه های سنتی ماخونیک یک در کوچک دارد که برای ورود باید دولا شد و تنها یک روزنه کوچک روز رو شب را نشان می دهد. به علت آنکه هوای زمستان در اینجا سرد است و برای گرم کردن خانه و کمبود هیزم به این سبک معماری رسیده اند. هر خانه دارای فضاهایی همچون کندیک (مخزن نگهداری گندم و جو)، کرشک (اجاق گلی) و طاقچه است.

خانه‌های ماخونیک در دو نوع کرشکی (خانه زمستانی) و خاشه‌ای (خانه تابستانی) ساخته می شدند.

از آثار تاریخی دیگر ماخونیک مانند سنگ سیاه (سنگ نگاره)، بنای برج و قلعه، برج گل انجیر، منزل سرگردونی، می توان اشاره کرد.

آداب و رسوم مردم ماخونیک

مردمان ماخونیک لباس‌هایی به مانند بلوچی‌ها دارند و شلوار، پیراهن و دستار می‌پوشند. از آن جا که بز دام رایج در این روستا است، استفاده از موی بز در بافته‌آن‌ها رایج است. لباس‌های زمستانی را از موی بز می‌بافند.

این مردمان اهل تسنن هستند و بسیار به آموزش مسائل دینی علاقه‌مندند. همچنین صنایع دستی چون قالی‌بافی توسط زنان روستا نیز رایج شده است.

با قرنطینه کردن نیز آشنا بودند و چنانچه فردی بیمار می‌شد، او را به شکافی غار مانند در کوه می‌بردند و مداوا می‌کردند. با این نوع درمان، مردمان روستای ماخونیک به‌دنبال این بودند که از سرایت بیماری به دیگر افراد خانواده جلوگیری شود.

پس اگر به ماخونیک سفر می کنید بدانید که شما گالیور نیستید و آنجا هم سرزمین لی لی پوت ها نیست. فرهنگ مردمی را مشاهده می کنید که با سخت کوشی در محیط کویری گذران عمر می کنند و همچنان پایبند اعتقادات خود هستند. یک شب اقامت در این روستا خاطرات کم نظیری را برای شما رقم خواهد زد.

اقامتگاه بوم گردی المهدی ماخونیک

خانه بومگردی المهدی شامل ۴ اتاق حدودا ۱۸ متری با گنجایش ۶ نفر است که در مجموع ظرفیت اسکان و پذیرش ۲۴ گردشگر را دارد. علاوه بر اقامت در این خانه سنتی می توانند از موزه شخصی این اقامتگاه با وسایل قدیمی و ارزشمند و صنایع دستی مردمان روستا مانند قالی بافی، گلیم بافی، حوله بافی و … دیدن کنید.

آشنایی با قوم ترکمن و جاذبه های مناطق ترکمن نشین

آشنایی با قوم ترکمن و جاذبه های مناطق ترکمن نشین

ترکمن های ایران عمدتاً در کنارهای شرقی دریای خزر شامل بخش‌های شمالی و شرقی استان گلستان و در بخش‌هایی از خراسان سکونت دارند. آنان به زبان ترکمنی صحبت می‌کنند. بیشترشان مسلمان، اهل سنت و پیرو مذهب حنفی هستند. جاذبه های مناطق ترکمن نشین متنوع و شامل جاذبه های طبیعی، تاریخی و فرهنگی بی شماری است.

ترکمن‌ها شاخه‌ای از ترکان آسیای میانه معروف به اغوزیا غُز هستند که از عهد قدیم در صحراهای وسیع بخش سفلای رود سیحون  و بین دریای آرال به زندگی کوچ‌نشینی روزگار می‌گذراندند. تا حدود قرن هفتم میلادی ترکمن‌ها جزئی از قوم بزرگ ترک بودند. 

ترکمن‌های ایران بیشتر در شرق دریای خزر، منطقه ترکمن صحرا و اطراف رودخانه اترک و گرکان رود سکونت دارند. از شهرهای مهم ترکمنان در ایران می‌توان بندر ترکمن، گنبد کاووس، کلاله، آق قلا، گمیشان ، مراوه تپه ، سیسمن دشت و اینچه برون را نام برد.

فرهنگ و زبان

ترکمن‌ها تا اوایل قرن بیستم عمدتاً کوچ‌نشین بودند اما پس از آن به مرور ده‌نشین و شهرنشین شده‌اند، از نظر دینی پیرو دین اسلام و مذهب اهل سنت و از لحاظ زبانی با سایر مردمان ترک نظیر آذربایجانی ها و ترک های استانبولی نزدیکی دارند. از جاذبه های مناطق ترکمن می توان موارد زیر را برشمرد:

ساز اصلی در موسیقی ترکمنی انواع دوتار ترکمنی است. همچنین نواختن کمانچه و نی نیز در بین ترکمنان رواج دارد.

خانه های چوبی دو طبقه ای که در بخش گومش تپه ساخته شده است فرهنگی کهن ترکمنی را نشان می دهد.

اسب‌های ترکمن پرورش یافته در منطقه ترکمن صحرای ایران یکی از اصیل‌ترین نژادهای اسب در سطح جهان می‌باشد. شهرستان گنبد کاووس و کلاله از مراکز مهم پرورش اسب ترکمن است. هرساله مسابقاتی تحت عنوان کورس بهاره و پاییزه درشهرهای گنبدواق قلا و بندرترکمن برگزار می‌شود.

جاذبه های ترکمن صحرا

  • گنبد قابوس
  • آرامگاه و گورستان خالد نبی
  • هزار دره
  • جزیره آشوراده
  • تالاب گمیشان
  • اسب های ترکمن
  • سیمین شهر

گنبد قابوس، مهم ترین جاذبه تاریخی مناطق ترکمن

یکی از مهم ترین جاذبه های گردشگری ترکمن صحرا، گنبد قابوس (کاووس)، اثری از دوران باشکوه تبرستان است که با ارتفاع ۷۲ متر بر فراز تپه ای خاکی در شهر گنبد کاووس قرار دارد . این اثر به عنوان بلندترین برج آجری جهان به ثبت جهانی رسیده است.

گنبد باشکوه کابوس جاذبه اصلی تاریخی منطقه ترکمن، در زمان اقتدار قابوس بن وشمگیر به دستور این حاکم زیاری ساخته شده است.

علاقه مندان به آثار تاریخی احتمالا برایشان جذاب است که بدانند این برج به دستور حاکمی از سلسله ی زیاریان به نام قابوس بن وشمگیر در زمان اقتدار این حکومت ساخته شده است.

بلندای این گنبد مخروطی این بنا ۱۸ متر است.

گرگان در قرن ۱۰ میلادی یکی از ولایت‌های بزرگ ایران بود و به امیران روشنفکر نامور بود، مانند کاوووس وشمگیر که ابن سینا را به دربار خود خواند. 

ویل دورانت (ویکی پدیا)

آرامگاه و گورستان خالد نبی

بر بلندای تعداد پر شمار تپه های سبز رنگ و در نزدیکی بقعه عالم بابا، آرامگاه خالد نبی،  از جاذبه‌های ترکمن صحرا، از پیامبران الهی قرار دارد. جهت رسیدن به این آرامگاه باید از مراوه‌تپه به بالای کوه گوگجه داغ بروید، مسیری بسیار زیبا و همچنین گورستان آن تماشایش، تا مدت مدیدی از ذهن شما پاک نخواهد شد. در نزدیکی این قبرستان و آرامگاه، بقعه‌های عالم بابا و چوپان آتا نیز وجود دارد.

جاذبه دیدنی دیگر  جنبه تاریخی و طبیعی  منطقه ترکمن، بربالای تپه های سرسبز، در نزدیکی بقعه عالم بابا، آرامگاه خالد نبی از پیامبران الهی قرار دارد.
بقعه چوپان آتا در آرامگاه خالد نبی

هزار دره : از دیگر جاذبه های طبیعی مناطق ترکمن، هزار دره در مسیر قبرستان خالد نبی قرار دارد که سنگ قبرهای عجیبش یکی از دیدنی‌ترین مقاصد گردشگری ایران است. تپه ماهور های هزار دره به ویژه در بهار و تابستان بسیار زیبا هستند. این تپه‌ها درکنار روستای گردشگری گچی سو بالا واقع شده است. جنس خاک این تپه ماهور ها از خاک رس می باشد که این نوع خاک ارزش بسیاری دارد. گمان ها گویای این حقیقت است که زمانی این منطقه دریا بوده است.

جزیره آشوراده، خاذبه ای خاص در مناطق ترکمن

تنها جزیره ایرانی دریای خزر، در شهر بندر ترکمن واقع شده است. در این جزیره و اطراف آن که دیدنی می باشند، می‌توانید شاهد گونه‌های گیاهی همچون درختچه های انار و حیواناتی نظیر روباه، قرقاول و پرندگان دریایی باشید.

تالاب گمیشان، جاذبه طبیعی و دیدنی ترکمن

تالاب گمیشان با ۲۰ هزار هکتار وسعت با نواری از تپه های شنی از دریای مازندران جدا می شود و در شمال ایران به مرز ترکمنستان می رسد. این تالاب علاوه بر تاثیر مثبت بر آب و هوای منطقه زیستگاه بسیاری از گونه های جانوری و گیاهی بوده و طبق پژوهش های انجام شده از غنای ژنیتیکی بالایی برخوردار است.

جاذبه ای واقعا دیدنی در مناطق ترکمن تالاب گمیشان است که پرندگان مهاجر زیادی در زمان های معین در آن دیده می شوند.
پرندگان مهاجر در تالاب گمیشان

چنگر فراوان ترین پرنده این تالاب است و این محل یکی از زیستگاه های مناسب برای گونه های مرغابی، پلیکان و غازها است. همچنین در این تالاب ۲۰ گونه ماهی شناسایی شده است.

اسب های ترکمن، جاذبه مهم در مسابقات اسبدوانی

پادشاهان ایرانی بسیاری در طول تاریخ برای کشور گشایی های خود از اسب های ترکمن استفاده کردند. بی شک این نوع اسب تاثیر بسزایی در پیروزی ها و موفق ها در جنگ های آنان داشته است. اسب ترکمن گونه‌ای از اسب با نژاد ترکمن خالص است که در منطقه ترکمن صحرا زیست کرده و پرورش می‌یابد. رنگ آن‌ها بیشتر خاکستری رنگ است و بدنی کشیده و لاغر دارند. اسب ترکمن اسبی است که دارای ویژگی‌های منحصر به فردی است. از جمله: قد ۱۴۸ تا ۱۵۵ سانتیمتر، گوش‌های بلند و متحرک. نژادهای شناخته شده اسب ترکمن در سه گروه :یموت، اسب آخال تکه، چناران(مخلوط از تلاقی اسب ترکمن و اسب عرب) تقسیم بندی شده است. صادرات این نوع اسب به خارج از کشور ممنوع است.

نمونه ای از اسب اصیل ترکمن
نمونه ای از اسب اصیل ترکمن

جاذبه های سیمین شهر

این شهر در یکی از بخش های شهرستان گمیشان استان گلستان واقع شده است. رودخانه گرگان‌رود از ميان اين شهر می گذرد. زنان سیمین شهری به تولید صنایع دستی همچون قالیچه و سوزن دوزی مشغول هستند.. شغل اکثر مردمان اين شهر کشاورزی و دامداری می باشد.

وجود شنبه بازار از نظر اقتصادی و اجتماعی رونق خاصی به این شهر داده‌است. وجود ساختمانهای قدیمی با قدمتی بیش از ۱۰۰ سال، زیارتگاه بهاء الدین نقشبندی در ۸ کیلومتری شهر نیز در کنار خرید صنایع دستی متنوع مخصوص این شهر از جاذبه های مهم در زمینه ی توریسم این خطه از استان گلستان محسوب می شوند.

ترکمن های مناطق خراسان

این دسته از مردمان ترکمن، بیشتر در استان خراسان شمالی سکونت دارند. فرهنگ و آداب آن ها با دیگر مردم ترکمن شباهت دارد و گره خورده است. و می توان گفت این تقسیم بندی ترکمن های خراسان از نقطه نظر نواحی جغرافیایی است. مناطقی در همسایگی ترکمن‌ها دیده می‌شوند که مردمانشان در بعضی روستاها از گروه‌های خراسانی هستند.

صنایع دستی این نواحی:

ترکمن های این استان در منطقه مرزی جرگلان از توابع شهرستان راز و جرگلان در نزدیکی بجنورد ساکن هستند. دارای هنر و صنایع با ارزشی هستند. از جمله آن ها می توان به رودوزی های لباس ها، قالی و قالیچه ترکمن و…. اشاره کرد. ترکمن ها هنر سوزن دوزی را روی لباس ها موسوم به چلپی را که بسیار کار ظریفی می باشد سالیان زیادی است که انجام می دهند. از این لباس ها در مراسم خود همواره استفاده می کنند. قالی و پشتی ترکمن از صنایع دستی حاصل از مهارت های زنان ترکمن است. این هنرها نیز بیشتر در منطقه جرگلان در شمال بجنورد و در شهرستان مانه و سملقان نمود دارند. طرح فرش های ترکمن خاص مردم کوچ نشین است که به صورت ذهنی بافته می شوند. نقش های فرعی این فرش ها شامل شانه ای، غزال گز، چهارقاب و … است.

قالی، پشتی و فرش ترکمنی، نمونه ای از هنر دستان مردمان ترکمن
هنر دستان مردمان ترکمن

قالیچه دو رو ابریشم دویدخ (دورو) از هنرهای خاص دستان هنرمند اقوام ترکمن استان خراسان شمالی است که از این بافته به عنوان پرده استفاده می گردد.

غذاها، جاذبه خوشمزه مناطق ترکمن

از جاذبه های فرهنگی مناطق ترکمن می توان به غذاهای متنوع و لذیذ آن اشاره نمود. غذاهای محلی ترکمن‌ها همچون چکدیرمه، قاتلاما، اکمک، باسترمه و بولامه از آداب و فرهنگ سنتی مردم ترکمن صحرا سرچشمه گرفته است. 

چکدرمه :

مشهورترین غذای محلی استان گلستان است. این پلو که تا حدودی مشابه استامبولی پلو است ، غذای مخصوص بندر ترکمن و آق قلا به شمار می رود. ترکیبات اصلی این غذای ایرانی را گوشت ، برنج ، پیاز ، رب گوجه فرنگی ، روغن ، نمک و فلفل تشکیل می دهد. در روش پخت دیگری می توان به جای گوشت ، از ماهی هم استفاده کرد. این پلو را به همراه دوغ و سبزی خوردن سرو می کنند.

قاتلاما:

نانی است روغنی و برای پخت آن ابتدا آرد را خمیر می کنند. خمیر آماده را به صورت قطعاتی که هر قطعه یک قرص نان بشود ، تقسیم می کنند. خمیرهای ورقه شده را که به شکل دایره ای کامل است ، روی هم می چینند و در فاصله ورقه ها ، روغن می مالند. تعداد این ورقه ها ی نازک خمیر ، به ضخامت نهایی قاتلاما بستگی دارد پس از آماده شدن قاتلاما ، بلافاصله بر آن، شکر می پاشند تا شیرینی شکر در تمام لایه ها جذب شود.

اکمک:

برای پختن اکمک که در ترکمنستان چلفک می گویند دیگ چدنی را در روی آتش گرم می کنند. ته دیگ را با مقدار کمی روغن ، چرب می کنند. خمیر آماده را به صورت لایه ای نازک و مدور در می آورند. با کمک کاردی دسته بلند در داخل دیگ می چرخانند و پس از چند دور چرخاندن ، زیر و رو می کنند تا طرف دیگر نیز کاملا پخته شود. بعد از مرحله فوق ، لایه ی دیگر بر لایه ی اولی اضافه می کنند و باز در داخل دیگ می چرخانند. در این مرحله نیز عمل لایه گذاری تکرار می شود. آنگاه لایه های پخته شده را از دیگ در می آورند. در هم می پیچند و با ریختن شکر در لابه لای آن همراه با چایی مصرف می کنند.

شهرهای هخامنشیان و اشکانیان در سیستان

شهرهای هخامنشیان و اشکانیان در سیستان

روستای تاریخی قلعه نو در شهرستان زهک استان سیستان و بلوچستان واقع شده است. دارای بافت تاریخی و سنتی می باشد و جزو معدود روستاهایی است که بافت اصیل سیستانی را حفظ کرده است. خانه های روستای قلعه نو با کاهگل ساخته شده و تقریبا حالتی پلکانی دارد، از این رو به ماسوله شرق نیز معروف است. در این منطقه جاذبه های بی نظیری از شهرهای هخامنشیان در سیستان و بلوچستان مشاهده می شود.

جاذبه های زهک سیستان

  • دهانه غلامان
  • چاه نیمه
  • دریاچه هامون
  • کوه خواجه

شهر هخامنشیان دهانه غلامان

این شهر در چند کیلومتری روستای قلعه نو قرار دارد. در روزگاری که منطقه سیستان و بلوچستان منبع غلات ایران زمین بوده است شهری بزرگ با معماری منحصر به فرد در این منطقه ساخته می شود. دهانه غلامان دارای ساختمان‌های بزرگ عمومی، معبد، محله‌‌های مسکونی، خیابان، آبراهه، محله‌‌های نظامی و صنعتی بوده و تنها شهر دوران هخامنشیان است که از خشت وگلی ساخته شده و بر خلاف سایر آثار و شهری به جا مانده از این دوره زندگی مردم عادی و خانه‌های آنها رانشان می دهد.

خشک شدن رودخانه هیرمند در این منطقه باعث خالی از سکنه شدن این شهر شده است. دریاچه هامون از بزرگترین دریاچه های آب شیرین کشور است و هفتمین تالاب بین المللی جهان. در اوستا به نام دریاچه کیانسه شهرت داشته است.

کوه خواجه، شهر اشکانیان

کوه خواجه یا اوشیدا کوهی مقدس نزد ایرانیان باستان و با اهمیت مذهبی و تاریخی است. این کوه تاریخی در ۳۰ کیلومتری زابل قرار دارد.بر فراز این کوه قلعه ای خشتی با قدمت طولانی از زمان اشکانیان خودنمایی می کند. آثار دیگر به جا مانده در این کوه کهن دژ، قلعه کک کهزاد، قلعه چهل دختران و … است.

کوه خواجه یا اوشیدا

پیشینه تاریخی منطقه زابل، فرهنگ ارزشمندی را به ارمغان آورده است. زادگاه رستم دستان، آثار بجا مانده از شهر سوخته، دهانه غلامان و کوه خواجه، بزرگ مردی های لیث صفاری در پاسداشت زبان فارسی و… برای نمونه کافی است تا با اهمیت و عظمت منطقه آشنا شد. اما متاسفانه بدلیل مشکلات سخت زندگی در اینجا اعم از کم آبی، بادهای ۱۲۰ روزه و بیکاری، این فرهنگ اصیل رو به فراموشی گذاشته است.

آیین های سنتی سیستان

یکی از آیین های اصلی در فرهنگ مردم زابل، جشن گندم استکه در زمان برداشت گندم انجام می‌شود و به رقص و پای‌کوبی می پردازند. رقص زابلی یا سیستانی در اعیاد مختلف هم اجرا می شود. معمولا با شمشیر یا چوب به همراه ساز و دهل انجام می شود و شور و هیجان میدان نبرد را به همراه دارد.

بومگردی کلبه آرامش سیستان

این واحد اقامتی  در بافت سنتی روستای قلعه نو احداث شده و زندگی به سبک مردمان این منطقه را به همراه غذای محلی و موسیقی سنتی برای شما فراهم می آورد. این مجموعه به ۶ اتاق با ظرفیت ۶ نفر مجهز است. با اقامت در اینجا میتوانید به راحتی از آثار تاریخی و فرهنگی زابل و همچنین شهر شوخته بازدید کنید.

روستای تاریخی دستجرد اصفهان و چشمه حیاتی آن

روستای تاریخی دستجرد اصفهان و چشمه حیاتی آن

روستای دستجرد در بخش جرقویه علیا اصفهان قرار دارد. قدمت این روستا به قبل از اسلام می رسد وجود آتشکده و خانه های قدیمی تدش بیانگر قدمت تاریخی و یادگار زمان ساسانی است.

معانی دستجرد: از دست ساخته شده، ملک و کوشک

فاصله این روستا تا اصفهان ۱۲۰ کیلومتر است.

جاذبه های دستجرد اصفهان

  • چشمه تاریخی باستانی
  • آتشکده و چهارطاقی
  • مجموعه تاریخی دژکوه
  • خانه های قدیمی تدش
  • ارگ تاریخی و قلعه کبوتر خانه حسن خانف
  • مسجد آدینه
  • کاروانسرای رضاییه
  • دریاچه نمک خارا
  • و تپه های شنی

چشمه تاریخی باستانی دستجرد

در قسمت جنوب روستا چشمه ای پرآب از زیرکوهی می جوشد که بر فراز آن یک بنای چهارطاقی (آتشگاه) برجاست. این چشمه از اعجاز های منطقه به حساب می آید چراکه در ناحیه گرم و خشک و با کمترین بارندگی در دل کویر، این چشمه زیبا و دیدنی ایجاد شده است و آب چند روستا را تامین می کند.

چشمه تاریخی دستجرد

آتشکده تنها بازمانده چهار آتشکده بزرگ سرزمین گرگویه در روزگار ساسانی است.

مسجدی که در کتار آتشکده بزرگ ساخته شده است مربوط به دوران صفوی است.

برج و ارگ تاریخی حسن خان

این اثر تاریخی در محله کوچه امیر واقع شده است و این قلعه نا امنی های گذشته را می رساند که در سالهای جنگ جهانی دوم به بروز ناامنی ها منجر می شد این قلعه در شمال روستا با دیواره های از گل رس ساخته شده است. ابعاد آن ۳۰ در ۳۰ متر است و داخل خود اتاقهایی برای اقامت موقت داشته است.

دروسط این ارگ تاریخی برجی قرار دارند که به کبوتر خانه معروف است و اهالی روستا از فضولات پرندگان برای زمین های زراعی خود استفاده می کرند.

آیین سنتی شب جیرجیرونی

 مطابق این رسم در شب ۲۷ ماه مبارک رمضان مردان پس از اذان مغرب در دسته‌های ۵ تا ۱۰ تایی به درب خانه‌هایی می‌روند که پسر مجرد دارند و  با خواندن اشعاری برای آن‌ها آرزوی ازدواج با زنی نیکو سرشت رامی‌کنند و مشتلقی نیز از طرف صاحب‌خانه دریافت می‌کنند.

خانه بوم گردی مروی روستای دستجرد

این خانه کاهگلی با قدمت ۶۰ سال که با مرمت و بازسازی خانه پدری تبدیل به مکانی برای گردشگران و میهمانان شده است و به صورت خانوادگی اداره می شود.

دارای مساحت ۳۰۰ متر شامل ۹ اتاق ویک بهار خواب در پشت بام است .